Voor iedereen die vorig jaar mijn blog bijgehouden en gelezen heeft weet misschien nog dat ik samen met mijn vader en broer een kerstcompetitie had, namelijk het bouwen van een eigen kersthuis. Deze competitie is zo goed bevallen dat we op 29-12-2017 meteen een nieuw project bedacht hebben. Dit jaar gaan we individueel aan de slag om een boek te schrijven. Dat worden dus 3 boeken! De uiteindelijke titel van mijn boek is geworden: “De Klik”.

Op 29 december 2017 was het natuurlijk nog niet duidelijk dat “De Klik” de titel zou zijn van mijn eerste eigen boek. De titel zou pas in de loop van 2018 duidelijk worden. Wat wel meteen duidelijk werd waren de eisen aan het boek. Het boek zou tussen de 15 en 30 pagina’s bevatten, geschreven in Calibri 11 px. Het type boek wordt een spannend boek voor kinderen ouder dan 8 jaar. De tijdsgeest is medio kerstmis. Het hoeft geen klassiek kerstverhaal te zijn als het verhaal zich maar afspeelt in de periode rond kerstmis. Illustraties en verdere versieringen zijn niet verplicht maar als deze toch gemaakt worden dan reduceren ze niet de grootte van het boek (dus niet minder tekst) en moeten ze van eigen makelij zijn.

Mijn grootste issue is zonder twijfel het schrijven van een verhaal zonder al te veel spelvouten (grapje). Maar goed, spellingscontrole is mijn vriend en ik ga ervan uit dat mijn inner circle de meeste spel -en vormfouten eruit zal halen. Als er toch nog fouten instaan … dan zijn jullie uiteraard welkom om deze te vermelden 🙂

In deze post beschrijf ik het proces en de totstandkoming van het boek. Hoe zag het script eruit en wat zijn de verzonnen hoofdpersonen? Uiteraard kun je onderaan deze post het eerste hoofdstuk lezen. Alle andere hoofdstukken van het boek zullen de komende weken in delen verschenen op mijn blog. De finale (hoofdstuk 12) zal op tweede kerstdag geplaatst worden. Nadat je de finale gelezen hebt ben ik benieuwd naar jullie reacties. Als er veel verzoekjes zijn wil ik het verhaal misschien nog een vervolg geven!

En wil je het hele boek al als PDF ontvangen? Stuur me dan even een verzoekje en ik stuur het je toe.

Ok, terug naar de tekentafel. Het is tijd om een verhaal te verzinnen en te verwerken in een script. Eind januari zag het script er als volgt uit:

——————————————————————-
SCRIPT
——————————————————————-
Kort:
In dit boek wil ik de kracht van vriendschap en liefde benadrukken alsmede de gevaren van het internet / dark web. Het verhaal speelt zich af in het heden. Hoofdpersoon is Siem (Simon de Graaf). Siem is een jongen van 13 jaar en zit klas 1D van de brugklas. Siem is een de middelste uit een gezin van 3 en gaat net naar de brugklas. Hij heeft voldoende vrienden en maakt zich geen zorgen over de toekomst. Dan komt Siem via zijn beste vriend op een website genaamd: “De Duistere Carrousel”. Niet alles is wat het lijkt en langzaam wordt zijn leven omgetoverd tot een hel. Er gebeuren dingen die eerst ondenkbaar waren. Angsten die hij nooit gekend heeft worden waarheid en vooral ’s nachts wordt hij geplaagd door vervelende dromen en gedachtes. Zal Siem het tij kunnen keren? Zal hij na kerstmis nog terugkeren op school? Zal zijn beste vriend nog naast hem lopen? Zal hij de liefde gevonden hebben? Of zal hij volledig doorgedraaid zijn? Dit boek laat zien dat ook het internet een gevaarlijke plek kan zijn met verstrekkende gevolgen in het “echte” leven.

Hoofdpersonen:

• Simon de Graaf (Siem) – 13 jaar – normaal postuur – blond haar – stoer – klas 1D
• Rutger de Graaf (vader van Siem) – 46 jaar – gezet postuur – blond haar (kalend) – Advocaat
• Emma Schouten (moeder van Siem) – 44 jaar – normaal postuur – bruin haar – Kassière supermarkt
• Jasmijn de Graaf (zus van Siem) – 14 jaar – slank – donkerblond haar
• Lars de Graaf (broertje van Siem) – 8 jaar – normaal postuur – bruin haar
• Sarah Martens (knappe chick) – 12 jaar – slank – zwart haar – blauwe sprankelende ogen – klas 1B
• Pepijn Groen (BFF van Siem) – 12 jaar – slank – lichtbruin haar – intelligent
• Oma Schouten (Oma Radio) (oma van Siem) – oma postuur – oma haar
• Mijnheer Job (van Gerven) (klassendocent klas 1D van Siem) – Gezet postuur – blond haar – biologie als hoofdvak
• Mijnheer Peter (van der Sloot) (strenge leraar) – slank en sluiks postuur – zwart haar – klassendocent 1B (Sarah) – Nederlands als hoofdvak
• Gert-Jan, Fenna, Dirk, Angela, Mo, Jenna, Florian – diverse klasgenoten
• Vincent (de kleine rooie) en Pascal (lange jongen, blond haar, gemeen lachje) – De school pestkoppen
• Rinno (De Duistere Carrousel tourguide) – ? – ?
• …Verder natuurlijk kennissen, vrienden en familieleden

Plaats: Etten-Leur, de plaats waar ik zelf woon en opgegroeid ben. Hier ken ik dus alle plekjes! Familie de Graaf woont in een grote bungalow op de Tolhuislaan 64 (in een hofje) – Wijk: (Centrum West 2).

Tijdsperiode: Heden omtrent kerstmis.

Verhaallijn (lang – spoilers):
Het verhaal begint op 5 november, een dag die Siem niet snel zal vergeten. Op 5 november is namelijk een schooloptreden en daar is hij aardig zenuwachtig voor. Na die dag zal Pepijn, Siem’s beste vriend hem vertellen over “De Duistere Carrousel”, een website op het dark web. Pepijn heeft hier wat besteld en verteld Siem over de artikelen die te vinden zijn binnen “De Duistere Carrousel”, artikelen waar je legaal niet gemakkelijk aan kunt komen. Pepijn heeft beta blokkers verkregen via “De Duistere Carrousel” en die helpen hem om zijn zenuwen te onderdrukken. Wie er achter “De Duistere Carrousel” zitten is niet bekend. Alle leden zijn anoniem. Op het eerste gezicht lijkt het een spannende website waar Siem wel interesse in heeft. Niet snel daarna komt hij in contact met Rinno, zijn aanspreekpunt en besteld Siem het e.e.a.. Al snel heeft hij door dat “De Duistere Carrousel” niet is wat het lijkt. Siem sluit de website en neemt zich voor nooit meer terug te keren. Maar het is al te laat. De bestelling is gedaan en er is geen weg meer terug. Siem’s leven staat op het punt drastisch te veranderen. Zijn oma overlijd, hij wordt voor gek gezet op school en ontmoet het meisje uit zijn dromen. Tegen het einde van het verhaal vermoed Siem dat mijnheer Peter schuil gaat onder de naam “Rinno” maar dat kunnen de jongens niet bewijzen. Sowieso lijken de sleutelpersonen dichtbij te staan en hebben daarmee invloed op zijn persoonlijke leven. Mijnheer Job, Siem zijn klassendocent blijkt ook lid te zijn van De Duistere Carrousel, samen met nog een aantal personen. De ontknoping vindt plaats tijdens het kerstbal op school. Hier betrapt hij, samen met zijn vriend Pepijn mijnheer Job op heterdaad en dat loopt uit in een ontvoering en uiteindelijk in een gevecht. Siem en Pepijn raken in gevecht. Er wordt zelfs gevochten met een pistool. Er volgen een paar afschuwelijke gebeurtenissen. Zullen Siem en zijn vrienden het nieuwe jaar halen?

——————————————————————-

De Klik – Het eerste hoofdstuk!

-Door de schrijver-

Zoals in vele goede boeken wil ik graag een kort voorwoord geven (dan begin ik in ieder geval goed). Ik schrijf dit boek in 2018 ter ere van het jaarlijkse kerstproject van onze familie. Elk jaar maken we (vader, broer en ik) een project waar we een jaar over mogen doen (van kerst tot kerst). Dit jaar is dat dus geworden, het schrijven van een boek. Dit is mijn eerste boek (so be gentle). In dit boek wil ik de klemtoon leggen om de gevaren van het internet en hoe het internet, iets dat virtueel en ver weg lijkt te zijn toch een direct en persoonlijk gevaar kan vormen in “het echte leven”. Dit boek zal dus een spannend verhaal alsmede een wijze les bevatten.

Ik hou van lezen maar dan zegt niks over mijn schrijfkunsten. Ik ben zelf ook benieuwd hoe dit me zal vergaan en hoeveel spelvouten (grapje) er uiteindelijk in blijven staan. Uiteraard ben ik ook benieuwd wat jullie ervan vinden.

Ik hoop dat dit verhaal door mijn kinderen en door mijn (achter)kleinkinderen gelezen zal worden. Deze zullen dan ongetwijfeld zeggen dat (overgroot)opa hier wel hele oude en achterhaalde technieken beschrijft maar toch, de rode draad, de menselijke interactie en bepaalde gevaren zullen altijd blijven.

Veel leesplezier!

Max en Elina – Ik hou van jullie!

-1-

Het doek viel die middag voor groep 1A van mevrouw Ankie. Het was 14:25. Binnen enkele seconden zou mijnheer Peter het volgende nummer (Call me a Spaceman van DJ Hardwell) aankondigen. Simon zat op een houten krat achterin de kantine welke bij speciale gelegenheden gedeeltelijke afgezet was en gebruikt werd als kleedruimte. Hij keek naar zijn vingers. De trillingen deden hem denken aan een metronoom op hoog tempo. Zijn voorhoofd was vochtig en zijn ogen onrustig.

Simon zat in de brugklas van de KSE (Katholieke Scholengemeenschap Etten-Leur). Hij zat in groep 1D en ging nu ongeveer 3 maanden naar deze school. Al vanaf de eerste week had hij geweten dat dit moment eraan zat te komen. Mijnheer Peter, zijn docent Nederlands had al meteen gezegd dat ze in November een culturele dag zouden hebben met als thema “Nederlandse Kust”. Elke klas werd in 6 groepjes van 4 gedeeld en elk groepje zou die dag een voordracht doen. Ze mochten zelf kiezen tussen verschillende thema’s zoals: theater, muziek en dans. Simon was ingedeeld bij Gert-Jan, Fenna en zijn beste vriend Pepijn.

Pepijn was ook naar deze school gegaan. Samen hadden ze 4 schooljaren bij elkaar in de klas gezeten op de basisschool en al vanaf groep 5 waren ze onafscheidelijk van elkaar. Pepijn is een slungelige jongen. Je weet wel, lang, slank en vaak met een brilletje. Pepijn had ook een brilletje maar had deze alleen nodig bij het lezen. Pepijn was 12 jaar en Siem was één jaar ouder omdat Siem in groep 5 was blijven zitten. Zijn punten waren dat hele jaar onder de maat geweest en vooral zijn wiskunde bleek een enorm struikelblok. Pepijn had Siem er dat jaar doorheen getrokken met tips en slimme ezelsbruggetjes. Siem weet nog dat hij altijd in de war kwam tussen de teller en de noemer bij het maken van deelsommen. Pepijn leerde hem de ezelsbrug “Nog Beter Tellen”, dus NBT. Deze letters stonden voor “Noemer”, “Breuklijn” en “Teller”. Deze ezelsbrug zorgde zeker voor een extra rapportpunt bij wiskunde. En zo kon Siem nog een aantal tips en slimmigheden opnoemen die Pepijn hem geleerd had. Zo ook het jaarlijkse bijstellen van de klokken naar de zomertijd en de wintertijd. Pepijn leerde hem “als de dagen korter worden wordt de klok achteruitgezet en visa versa.

De hele basisschool was door de vriendschap met Pepijn een stuk leuker en makkelijker geworden en Siem dacht dat als hij Pepijn nooit gekend zou hebben hij nu nog op de basisschool zou hebben gezeten.

“Friends with benefits” zou de term zijn die de Engelsen hieraan zouden geven. Ofwel “vrienden met voordelen”. Want dat waren ze! Pepijn had een grote voorsprong met zijn intellect maar Siem aan de andere kant met zijn grappen, lef en kracht. Siem dacht aan al die keren dat hij tussen Pepijn en Eddie Kromhout was gesprongen. Eddie, die 2x zo breed was geweest als Pepijn en een vocabulaire had waar de honden geen brood van lusten. Eddie die in groep 8 meer dan eens met de brommer naar school kwam en toen al een pakje sigaretten per dag rookte omdat hij zo “stoer” was. Eddie had Pepijn in groep 8 even gewaarschuwd dat hij op vrijdagmiddag na schooltijd wel even met de brommer achter hem aan zou komen om hem een pak rammel te geven waarna Siem de brommersleutels van Eddie gestolen had om dat te voorkomen. Het hele weekeind hadden ze samen dubbel gelegen van het lachen en op zondag hadden ze de sleutels begraven aan de rand van de visvijver tussen de enige 2 berkenbomen die daar naast elkaar stonden. Pepijn ging staan, vouwde de vingers van zijn handen in elkaar en zei op plechtige toon:

Daar ga je dan, in de grond, donker en koud,
Tot ziens brommersleutel van Eddie Kromhout!

En weer hadden ze ontzettend hard gelachen! Deze keer waren ze die bullebak te slim af geweest.

Eddie was na groep 8 naar het Munnikenheide College gegaan en wilde “iets met metaal” gaan doen. De ouders van Siem hadden liever dat Siem naar de KSE ging omdat hij met HAVO of Atheneum een betere toekomst had dan met een MAVO of MAVO+ opleiding. Hoewel Siem nog steeds zijn twijfels had of hij HAVO zou kunnen halen was de keuze voor de KSE een stuk logischer geworden toen Eddie daar juist niet naartoe ging. Ook Pepijn ging naar de KSE en dus was het onontkoombaar dat Siem ook naar de KSE zou gaan. De eerste maanden had hij aan veel dingen moeten wennen. Vooral de wisselende uren, nieuwe vakken en nieuwe leerlingen waren lastig geweest maar over zijn eerste resultaten kon Siem aardig tevreden zijn. Tot op heden nog geen onvoldoendes. Dit moest hij dus zo lang mogelijk vasthouden.

Siem vond de meeste leraren wel ok maar had geen hoge pet op van mijnheer Peter (van der Sloot). Mijnheer Peter deed hem denken aan mijnheer Sneep uit Harry Potter. Mijnheer Peter had halflange zwarte sluikse haren die er altijd onverzorgd en vettig uitzagen. Hij was lang en droeg vaak donkere kleding. Zijn stem was langzaam en laag als hij boos was of als hij zijn punt wilde maken en Siem wist dat hij en mijnheer Peter geen vrienden zouden worden. Mijnheer Peter was de klassendocent van groep 1B, de groep van dat meisje met haar mooie golvende zwarte haar en haar blauwe sprankelende ogen die vol energie en levenslust zaten. Al vanaf het eerste moment dat hij haar…

En toen klonk de eentonige stem van mijnheer Peter door de microfoon:

“
Graag allen uw aandacht voor de volgende groep. De volgende voordracht is op de muziek van DJ Hardwell. Het nummer heet “Call me a Spaceman” en wordt voorgedragen met een unieke dans door Gert-Jan, Fenna, Simon en Pepijn uit groep 1D van mijnheer Job.
“

Er kwam een matig applaus. De zaal zat maar halfvol en dit was de voorlaatste groep van de dag dus het enthousiasme was al aardig gematigd. Het rode doek ging omhoog en de muziek zette in.

Alle vier liepen van achter de kantine het toneel op. Achter hen projecteerde de beamer de zorgvuldig in elkaar geknutselde Powerpoint presentatie over DJ Hardwell. De Powerpoint presentatie was voorzien van grafisch materiaal en animaties door Siem. Pepijn had het informatieve gedeelte voor zijn rekening genomen. Gert-Jan was verantwoordelijk geweest voor de kleding die Siem 15 euro uit zijn toch al aardig lege spaarpot gekost had. Het waren glimmende zilveren overals geworden met een plastic spaceman helm. De eerste keer dat Siem de overal gepast had was hij met zijn arm achter de klink van de deur blijven hangen met als resultaat een grote scheur van zijn pols tot het midden van zijn onderarm. Zijn moeder had het zo goed mogelijk proberen te maken maar het litteken van draad was nog goed zichtbaar. Siem hoopte maar dat het donker genoeg was in de zaal zodat niemand het zou zien. Fenna zat in haar vrije tijd op streetdance en was dan ook verantwoordelijk geweest voor het selecteren van de muziek en de danspasjes.

Fenna was overigens ook groot voorstander van een dans geweest. Siem en Pepijn hadden beide gestemd voor muziek. Maar Gert-Jan was het met Fenna eens geweest. Siem en Pepijn dachten dat Gert-Jan een oogje op Fenna had en daarom akkoord ging met haar idee. Siem en Pepijn hadden beide een ontzettende hekel aan publieke belangstelling. Alle ogen die op je gericht zijn, de keurende blikken die branden op je rug en de zekerheid dat een kleine fout ervoor zou zorgen dat je de rest van het schooljaar gepest werd gaven ontzettend veel spanning. Al 3 nachten had hij ontzettend slecht geslapen en afgelopen nacht had hij het idee elk uur van de klok te hebben gezien. Pepijn had vanochtend nog tegen hem gezegd dat de zenuwen enorm meevielen maar Siem kon dat moeilijk geloven. Pepijn die zichzelf vorig jaar 10 minuten had opgesloten op de WC voordat hij zijn spreekbeurt over de opwarming van de aarde zou geven en er pas weer afkwam toen de leraar dreigde hem een 1 voor zijn spreekbeurt te geven. Uiteindelijk had hij slechts een 5 gehaald, voornamelijk omdat hij zo ontzettend had gestotterd.

Trough the milky way
In my spaceship
At the speed of light
I’m gonna make it…

Hij stond naast Fenna zoals ze ook gerepeteerd hadden bij Gert-Jan thuis. Gert-Jan woonde achteraf. Zijn pa had een agrarisch bedrijf en dus was er bij Gert-Jan meer dan voldoende plaats om te oefenen. Ze hadden voornamelijk geoefend in de kleine schuur waar bijna nooit iemand kwam. In de schuur stonden gereedschappen en materialen. Hij kende de meeste materialen niet eens. Vreemde schoffels, ijzeren buizen met haken en gigantische slagroomkloppers stonden overal. Ook stond er een kleine tractor in de schuur en Gert-Jan beweerde dat hij hier regelmatig op reed om zijn pa op het land te helpen. Bovenin de schuur was een 2e verdieping die je kon bereiken met een kleine stalen wenteltrap. Deze verdieping was op wat zakken en dozen na helemaal leeg. Hier waren ze met z’n vieren in totaal zes maal samengekomen. Bij de derde keer had Fenna gezegd dat ze beter een robotdans kon verzinnen omdat ze alle drie zo stijf bewogen tijdens het dansen. Nadat ze dat gezegd had leek het iedereen een goed idee om dat inderdaad in de dans te verwerken. De refreinen zouden bestaan uit robotdans en de coupletten zouden bestaan uit gewone “stoere” streetdance pasjes. Het einde van het nummer zou bestaan uit een solo van Fenna waar ze alles uit de kast haalde (ze was echt goed). De laatste pose van het nummer was een hele coole waarbij ze alle 3 om Fenna heen stonden met een gebaar hun missie naar Mars te hebben volbracht. Na de 6e repetitie had Fenna gezegd dat ze er echt vertrouwen in had en zelfs Siem moest toegeven dat het best cool geworden was. Nu hoopte hij maar dat hij al bij de eindpose was. Laat het zo snel mogelijk voorbij zijn!

I know you’ve been expecting me
Turn on the camera’s take another scene

Hij draaide nu om en begon de andere kant op te lopen. Zijn voeten voelde zwaar en zijn armen deden ook niet wat ze moesten doen. De helm op zijn hoofd irriteerde maar dat kwam waarschijnlijk door de warmte en het zweet. Bah het zweet dat in geduldige druppeltjes via zijn haar in zijn nek sijpelde. Door de felle spot die van achter in de zaal op het podium scheen was het publiek moeilijk te zien en dat was misschien maar beter zo. Hij bekeek de formatie en zo te zien stonden ze allemaal precies goed. De muziek ging door…

We go like hands up people get with the show
We’re taking over people lose control

De beamer liet het publiek weten dat Hardwell in 2011 samen met DJ Tiësto het nummer Zero 76 uitgebracht heeft welke verwees naar het kengetal van Breda (076). Achter in de zaal hoorde hij een paar jongens hard roepen “Breda de gekste”! Focus Siem, dacht hij! Buk, spring ophoog, pak je broek en stamp op de grond. Dit ging goed. Hij was een dancer. Net zoals op TV zou hij weleens laten zien hoe je moest dansen. Waarom ook niet. Ze hadden goed gerepeteerd. Ze stonden met zijn vieren op het podium, dus de aandacht was verdeeld en ze droegen allemaal hetzelfde pak. Ze wisten waarschijnlijk niet eens wie hij was. Ow dat litteken…

And that’s my DJ reaching my soul
And for the stars my people we never fall

Terug naar het midden, hup naar links, handen achter het hoofd en stamp. Ze stonden weer naast elkaar, horizontaal op het toneel. De volgende klanken kwamen uit de speakers en het refrein werd ingezet.

Yes I’m an alien
When I’m touching the earth
Call me a spaceman
When I travel universe

Met het inzetten van het refrein begon het mooiste gedeelte, de robotdans. Nu moesten ze stijf bewegen, dus wat kon er mis gaan? Ook het licht veranderde. Er schenen nu spotlights op het toneel die hij niet eerder gezien had. Geel, Groen en Roze. Zijn moves waren goed. Dit kon hij. Hij is een robot, nee hij is een dancer!

Yes I’m an alien
When I’m touching the earth
Call me a spaceman
When I travel universe

Iedere seconde bewoog hij zijn hoofd, of zijn armen, of zijn benen maar nooit tegelijkertijd. Hij ging achteruit, draaide om, ging weer achteruit (wat nu vooruit was op het toneel) en draaide in een vloeiende beweging om. Zijn hoofd bewoog alsof het knikte en zijn handen vormden een verrekijker voor zijn ogen. Alle 4 stonden ze vooraan op het toneel en keken het publiek in. Smooth as a dancer baby!

Call me a spaceman
Call me a spaceman
Call me a spaceman
Call me a spaceman
Call me a spaceman

Hij wist wat er ging komen. Ze zouden alle 4 wijzen naar het midden van de zaal. Vervolgens zouden ze samenkomen in het midden, omdraaien en doorgaan met het 2e couplet. De reis naar Mars ging verder. Door met het 2e en laatste streetdance stuk. Godzijdank. Zijn rug was nat maar zijn voeten begonnen minder zwaar te worden. Natuurlijk neemt het podiumvrees af als je zo goed danst als ik, dacht hij en hij lachte. Hij wees met één hand naar het midden van de zaal terwijl de 2e hand nog als verrekijker om zijn ogen zat. Ook Pepijn en de andere 2 wezen exact op dat moment naar het midden. Mooi in de maat. De Beamer liet nu een planeet zien die bewoog op de beat. Het licht ging wilder door de zaal. Mooie kleuren. Paars, Oranje en… daar zat ze! En ze keek naar hem dat wist hij zeker. Het meisje met de blauwe ogen uit de klas van mijnheer Peter zat in het midden van de zaal en keek naar hem. Hij voelde een kramp in zijn buik en meteen voelden zijn voeten weer zwaarder. Daar zat ze, nu nog beter zichtbaar door het roze licht en ze keek naar het spektakel, nee ze keek naar hem!

Zijn voeten werden weer zwaar en hij realiseerde zich dat iedereen al naar het midden ging. Hij wilde er snel achteraan maar hij was nu natuurlijk volledig uit de maat van de muziek. Was hij nou aan het rennen? Ze keek nog steeds naar hem. Waarom? Zou ze zien dat zijn pak gescheurd was? Zou ze hem uitlachen? Waarom zat ze daar? Hij keek naar Pepijn en Pepijn was al bezig om zich om te draaien. Iedereen was al bezig met omdraaien. Wat had hij gemist? Ging de muziek sneller? Iedereen zou hem uitlachen, nee zij zou hem uitlachen! En toen werd het donker voor zijn ogen. Het optreden was voorbij zonder dat het 2e couplet ooit begonnen was…